بازی محلی ویز ویزنه

یکی از بازی های محلی بازی ویز ویزینه هست که اغلب در روزهای نوروز انجام میشد. ویز در زبان تالشی به معنای گردو است.
در این بازی، دایره بزرگ فرضی میکشیدند و تعدادی گردو در وسط روی خط راست گذاشته و بازیکنان به نوبت باید از بیرون دایره با سنگ به گردوها ضربه بزنند. هر تعداد گردویی که با ضربه آن از دایره بیرون می انداختند به آن شخص تعلق میگرفت و به این ترتیب بازی ادامه می یافت.

نویسنده: خانم فلاحتی از شهر تالش نشین عنبران

بازی دومه دومه مزا در ییلاقات تالش

یکی از بازی های دست جمعی دختر بچه ها وحتی جوانها در ییلاقات در گذشته و در آرامش محیط پر انرژی ییلاق که به دور از همهمه های امروزی بود بازی دسته جمعی نشاط آفرین بچه ها و نوجوانان وحتی جوانان فرقی نداشت چون با این هم آهنگی بینشان صمیمیت و دوستی بوجود می آمد و بچه از بزرگتران خود آمادگی کار و ایستادگی در برابر مشکلات را می آموختند و زبده و نترس بار می آمدند.
دومه دومه مزا (بازی گرگ وچوپان) بود . که یک نفر که از همه بزرگتر بود به عنوان چوپان، بقیه بره و گوسفند می شدند و در ردیف پشت هم را میگرفتند و آخرین نفر که پشت به بقیه می ایستاد، سگ گله می شد ویک نفر هم که ظاهراً خشن تر بود و دور این گروه در حرکت بود گرگ میشد و هی داد میزد: «گِرمو گِرم» و چوپان هم میگفت: «نِشای گِتن» و گرگه که با قسم و تهدید میگفت: «چمِ گاز تری تره» چوپان میگفت: «اِسپه ای دارم جنگی تره وچمِ داز تری تره» وبه این تر تیب بازی با شور و نشاط ادامه می یافت و گاهی گرگه یک بره ای را هم از این وسط میبرد جالب توجه این بود که بچه ها به شدت غرق در صحنه می شدند و نفری را که گرگ میشد گرگ می دانستند وجیغ و دادشان به هوا بود.

---

نویسنده: خانم زلیخا صبا

عکس از: خانم الناز وزیری