یاریگر وبلاگ زبان و فرهنگ تالش باشیم

دوستان و همراهان عزیز؛
وبلاگ زبان و فرهنگ تالش، حاصل زحمات چند تن از فرزندان تالش است که گرد هم آمده‌اند تا قدمی هر چند کوچک برای زنده نگه داشتن فرهنگ باستانی و زبان کهن خویش بردارند. در کارهای فرهنگی همواره فراز و نشیب‌هایی وجود دارد که با همکاری و همنوایی با یکدیگر می‌توان جلوی لغزش‌ها را گرفت.
همان‌طور که مستحضر هستید، محتوای این وبلاگ از زبان و فرهنگ گرفته تا موسیقی و لباس محلی تالش و اخبار مختلف از حوزه‌های مختلف فرهنگی تالش بزرگ؛ ازاین‌رو همگی ما می‌توانیم با تولید محتوا، شعر، تصاویر و... به زنده نگه داشتن فرهنگ تالشی کمک کنیم.
مدیریت وبلاگ زبان و فرهنگ تالش مختص به یک شخص خاص نیست و هیچ نامی در وبلاگ در خصوص یک شخص خاص به‌عنوان مدیر وبلاگ برده نشده است. مدیر وبلاگ، همهٔ مردم سرزمین تالش هستند. ما به‌عنوان پشتیبان فنی وبلاگ در خدمت مردم عزیز و برادران و خواهران تالش زبان خود هستیم و از محتوای این عزیزان با جان‌ودل نگهداری کرده و در وبلاگ زبان و فرهنگ تالش به‌عنوان گنجینهٔ ای از اندیشه‌های ناب تالشان حفظ خواهیم کرد.
از همهٔ شما استدعا داریم، محتوای مرتبط با فرهنگ، آداب‌ورسوم، زبان، موسیقی، غذاهای محلی، ریشه‌یابی لغات، مکانی‌های دیدنی و گردشگری تالش و سایر حوزه‌های مرتبط با سرزمین تالش را برای ما ارسال کنید تا با نام خودتان (در صورت نیاز به‌صورت ناشناس) در وبلاگ منتشر کرده تا هدیه‌ای باشد به آیندگان وفرزندان تالش بزرگ؛
با تشکر

ایمیل دریافت مطالب شما: [e-mail]
گروه زبان و فرهنگ تالش در تلگرام: https://telegram.me/joinchat/DDgTdz6XlM0CgV65GDuTPg

بازنگری در چگونگی برگزاری جشنواره های فرهنگی هنری و ورزشی شهرستان رضوانشهر

به نام خدا
(بازنگری در چگونگی برگزاری جشنواره های فرهنگی هنری و ورزشی شهرستان رضوانشهر)
با احترام به همه ی کسانی که در برگزاری جشنوارهای ییلاقات رضوانشهر، تلاش صادقانه ای دارند.
یکی از جشن هایی که عمدتاً در ییلاقات  شهرستان :  برن  و جهانگریه برگزار می گردد با نواقص عمده ای روبرو می باشد که امید است مسولین و دست اندرکاران این جشنواره ها آن را رفع نمایند:
1-عدم برنامه ریزی مدون ، کارشناسانه و به روز
2-اجرای برنامه های فرهنگی هنری در سطح پایین و تکراری در سنوات مختلف
3-عدم نوآوری در برنامه ها که گاه اشخاص و حتی اجرای برنامه ها چندین سال است که به صورت یکسان انجام می گیرد
4-عدم تخصص روسای ادارات فرهنگی هنری که این عامل، باعث عدم شناخت حیطه های کار فرهنگی هنری و هنرمندان برتر بوده و در نتیجه عدم اجرای برنامه ها ی وزین و ماندگار توسط اساتید برتر در این روز
5-اجرای برنامه های غیر بومی در سطح شهرستان و نهادینه کردن آیین و رسوم  غیر بومی در منطقه
6-صرفاً اجرای برنامه و پر کردن رزومه ی کاری بدون توجه به محتوای آن
7-آسیب رسانی جدی به طبیعت در روز جشنواره و هجوم بدون برنامه ریزی شده ی مردم درآن  روز 
8-رویت صحنه های زشت کشتار گوسفندان در این روز و مصرف بیش از حد غذاهای گوشتی و پخت آن بعضاً در جنگل های اطراف؛ در حالیکه این جشنواره باید بهترین روز برای نهادینه کردن یک روز با غذاهای  سالم، سبک ، مناسب و طبیعی و همچنین توصیه به همه بابت یک روز ورزشی و فرهنگی باشد
9-استفاده ی ابزاری از اسب های بومی  در مسابقه ی اسب سواری در شرایط غیر استاندارد  و موقعیت نامناسب که این امر می تواند یکی از مصادیق جدی حیوان آزاری باشد
10-عدم رعایت مفاهیم ارزشمند  حفظ محیط زیست و عدم توجه به فرهنگسازی و نهادینه کردن اصول بنیادین حفظ و نگهداری محیط مناسب زندگی
11-عدم استفاده ی بهینه از جمعیت مردم در این روز که می توان با اجرای برنامه های جانبی : نمایشگاه کتاب و محصولات فرهنگی، ایجاد غرفه های آموزشی برای حفاظت از منابع طبیعی و حفظ محیط زیست ، تاسیس غرفه های کارگاهی برای توجیه مردم در زندگی با محیط زیست و نگهداری منابع و مواهب الهی و فرهنگ سازی در این وادی و ارائه ی پیام های اخلاقی و ... این جشنواره را پر بار نمود
با اطلاع ازموارد فوق و مواردی که در این مقال نیامده ، می توان با ارائه ی برنامه های مدون این جشنواره ها را به فرصتی مناسب برای اجرای برنامه های وزین فرهنگی هنری و ورزشی تبدیل کرد تا خانواده ها در یک روز در طبیعت، از برنامه های  پر نشاط و شادابی برخوردار شوند .
اینجانب به عنوان یک عضو کوچک جامعه ی فرهنگی هنری با تهیه و تدوین طرحی مناسب که برخاسته از پژوهش و تحقیقات گسترده بوده و در صورت مناسب می توان آنرا اجرا نمود، پیشنهاد می دهم:
1-با اجرای درست  و پر محتوای این  جشنواره می توان آن  را در فصول مختلف(بهاره، زمستانه،پاییزه و تابستانه) در مکان های مختلف: ییلاقات ، سواحل و حتی جنگل ها برگزار نمود
2-این جشنواره را می توان در سطح کلان به صورت یک فرهنگ و نماد ملی- منطقه ای مطرح کرد و حتی در سازمان های بین المللی مانند یونسکو به نام کشور و شهرستانمان ثبت کرد که این امر می تواند جدای جذب گردشگر داخلی ، حتی در جذب گردشگران خارجی نیز موثر باشد
3-معرفی این روز( روز جشنواره) به روز بدون دخانیات می تواند از مناظر زشتی که بعضا خانواده ها با آن همراه هستند؛ دیدن قلیان ها در کنار خانواده ها و متاسفانه معرفی این پدیده ی شوم به نسل امروز به عنوان یک تفریح خانوادگی که آثار سوء آن  می تواند نسل های بعدی را دچار مشکلات و معضلات اخلاق و سلامت کند، می تواند یکی دیگر از پیشنهادات باشد
4-اختصاص دادن یک روز کامل به این جشنواره و استفاده از خانواده ها به صورت عملی در یک اقدام کوهنوردی جمعی و عدم استفاده از خودرو در منطقه و بالاخص در مکان های مسابقه و جشنواره و یا هدایت کردن خودرو ها در پایین دست ها، می تواند در شور و نشاط اجرای برنامه ها مفید باشد و یک روز به یادماندنی در خاطرات خانواده ها به خود اختصاص دهد و ...
امید است که مسولین در صدد بهتر برگزار کردن این جشنواره ها برآیند که البته این امر محقق نخواهد شد مگراینکه  اجرای این برنامه ها بدست اهل فن و صاحبان اندیشه و نخبگان فرهنگی هنری و ورزشی  و مسولینی که خود در این امر دغدغه داشته باشند و اهل نظر باشند، صورت گیرد.
با تشکر

---

نگارنده: پرویز شفاعتی بتاریخ 17 مرداد1395

بازی محلی ویز ویزنه

یکی از بازی های محلی بازی ویز ویزینه هست که اغلب در روزهای نوروز انجام میشد. ویز در زبان تالشی به معنای گردو است.
در این بازی، دایره بزرگ فرضی میکشیدند و تعدادی گردو در وسط روی خط راست گذاشته و بازیکنان به نوبت باید از بیرون دایره با سنگ به گردوها ضربه بزنند. هر تعداد گردویی که با ضربه آن از دایره بیرون می انداختند به آن شخص تعلق میگرفت و به این ترتیب بازی ادامه می یافت.

نویسنده: خانم فلاحتی از شهر تالش نشین عنبران

بازی دومه دومه مزا در ییلاقات تالش

یکی از بازی های دست جمعی دختر بچه ها وحتی جوانها در ییلاقات در گذشته و در آرامش محیط پر انرژی ییلاق که به دور از همهمه های امروزی بود بازی دسته جمعی نشاط آفرین بچه ها و نوجوانان وحتی جوانان فرقی نداشت چون با این هم آهنگی بینشان صمیمیت و دوستی بوجود می آمد و بچه از بزرگتران خود آمادگی کار و ایستادگی در برابر مشکلات را می آموختند و زبده و نترس بار می آمدند.
دومه دومه مزا (بازی گرگ وچوپان) بود . که یک نفر که از همه بزرگتر بود به عنوان چوپان، بقیه بره و گوسفند می شدند و در ردیف پشت هم را میگرفتند و آخرین نفر که پشت به بقیه می ایستاد، سگ گله می شد ویک نفر هم که ظاهراً خشن تر بود و دور این گروه در حرکت بود گرگ میشد و هی داد میزد: «گِرمو گِرم» و چوپان هم میگفت: «نِشای گِتن» و گرگه که با قسم و تهدید میگفت: «چمِ گاز تری تره» چوپان میگفت: «اِسپه ای دارم جنگی تره وچمِ داز تری تره» وبه این تر تیب بازی با شور و نشاط ادامه می یافت و گاهی گرگه یک بره ای را هم از این وسط میبرد جالب توجه این بود که بچه ها به شدت غرق در صحنه می شدند و نفری را که گرگ میشد گرگ می دانستند وجیغ و دادشان به هوا بود.

---

نویسنده: خانم زلیخا صبا

عکس از: خانم الناز وزیری